Nijmegen heeft er een nieuw park bij. Niet één met majestueuze boompartijen en sappige ligweiden, maar met een levende rivier en een schitterende collectie bruggen. Hoog- of laagwater? Het maakt niet uit er is altijd wat te beleven.
Wandelmagazine verkent de toekomst van natuur- en cultuurlandschappen in het nieuwste geologische tijdvak: het Antropoceen. Na de dun bevolkte Poolse Oderdelta (WM 18-4) waar het wemelde van de vogels en zoogdieren, wandelen we door een eeuwenoud veenweidelandschap onder de rook van Amsterdam: Amstelland. Daar ploetert de boer voort en zoekt de stedeling rust en ruimte om te wonen en verpozen. Op pad met de Stichting Beschermers Amstelland langs lommerrijke landgoederen, razende snelwegen en over een heuse weidevogelboulevard. Ze willen de stedelingen meer betrekken bij behoud en ontwikkeling van al dit moois.
Nijvere bevers, burlende edelherten en indrukwekkende zeearenden, het stikt er van in de Oderdelta. Het landschap met weiden, rietvelden en moerasbossen oogt als Holland uit de plaatjesboeken van Jac. P. Thijsse. Hoe krijgen die Polen dat voor elkaar?
Verschenen in Wandelmagazine 18-4
We wandelden 12 km door het Rotterdamse stadsgroen van Delfshaven naar station Blaak. Routekaart en routebeschrijving zijn hieronder te downloaden.
In het Finse nationaal park Patvinsuo gaan we op zoek naar ongerepte natuur. Het beeldmerk van het park is de bruine beer. Dat schept verwachtingen.
Verschenen in Wandelmagazine 2018-3 Meer foto's
Comacchio het stadje in het zuidelijke deel van de Po delta lijkt op Venetië, maar dan zonder drommen toeristen. In de omgeving kun je wandelen langs lagunes waar duizenden flamingo’s rond waden. Je hebt er ook polders in allerlei soorten en maten.
Verschenen in Wandelmagazine 18-2 Meer foto's
Dit Achterhoekse landschap heeft twee gezichten. In het noorden zien we een felgroen biljartlaken waar de boer vijf keer per jaar gras maait. Bestemd voor zijn koeien in een stal verderop. Hier komen ze niet meer; dus kon het prikkeldraad ook weg. In het zuiden zien we een half verhard pad met rijtje knotelzen. In het oosten en westen oogt het gras bruingroen. Pal voor ons staat het bordje: ‘Natuurgebied‘.
Het Groot-Frieslandpad, Nederlands wandelpad van 2016, loopt gewoon door bij onze oosterburen. Wandelmagazine liep het meest noordelijke stuk van dit Oostfrieslandpad van Aurich over het wad naar het ‘Fairtrade-eiland’ Langeoog. En ontdekte in Emden de bijzondere band van het gebied met onze Republiek.
Gepubliceerd in Wandelmagazine 2017-2 Foto's
Dit is jongensland. Een enorme zandbak waar alles de overtreffende trap van groot is. We staan op de Europaweg, de grens van de oude en nieuwe Maasvlakte. Tot 2009 lag hier de kustlijn. Het nieuwe land ligt aan de westzijde, het oude aan de oostzijde. In vier en een halve jaar tijd werd hier 360 miljoen kuub zand gestort. Een investering van 2,9 miljard euro. Op het oude land in het oosten zien we energieopwekking uit het fossiele tijdperk.
Rondom klinkt gekrijs van scholeksters op zoek naar een partner. Het is half maart. De kieviet en grutto zijn nog niet gearriveerd uit het zonnige zuiden. Ganzen eten hun buik rond, het gras is bezaaid met hun groenbruine keutels. Verder hangen er wat paarden en schapen rond. Deze weilanden rond Hollum, op de foto’s noord en oost, is het rijk van de hobbyboer. Er is geen grote boerenschuur te bekennen, alleen wat schuilhutjes en in groenblauw plastic geperste hooibalen. Ik raak aan de praat met Cees Visser die in een van de witte huizen in het oosten woont.