Op weg naar Parijs doemen even voorbij Lille zwarte bergen op: terrils. De regio werd deze week getroffen door overstromingen, maar normaliter is het hier goed toeven. Wandel mee over de toppen, langs oude mijngebouwen of strijk neer in een van de dorpskroegen.
Lees het artikel in dagblad Trouw van 18 november 2023
Zout was eeuwenlang het witte goud. Spekkie voor de koning die dit goedje zwaar belastte. Om zijn inkomsten te vergroten, liet de Louis Quinze in Arc-et-Senans een oogverblindend fabrieksterrein bouwen. Terecht een Werelderfgoed.
Verschenen in Wandelmagazine 2023-2
Vier parels uit de geschiedenis van de Waalse kolenbekkens zijn prachtig gerestaureerd en in juni van dit jaar op de Werelderfgoedlijst geplaatst. Het Sentier des Terrils, een langeafstandspad van de Borinage naar Luik, verbindt ze met elkaar. De wandelaar komt ook langs plekken waar het ruige verleden van de Waalse industrie niet is gerestaureerd, maar aan zijn lot wordt overgelaten. Mooi, maar stugge schoonheid is het wel.
Het Sentier des Terrils is een lange afstandspad door de voormalige kolenbekkens van België. De GR 412 voert je langs imposante restanten van de industriële revolutie, maar ook door troosteloze lintbebouwing. Steeds weer, als de grauwheid en rommel je in die straten naar de strot grijpt, is er de verademing van het vergezicht boven op een terril. Gelukkig is de Borinage, de mijnstreek rond Mons, bezaaid met deze mijnsteenbergen.