Overslaan en naar de inhoud gaan

Succulentenkas, Heerhugowaard

foto
Wat zien ik Succulentenkas

Hé? Op dit fotokwartet van NLinbeeld.org is geen stukje hemel te ontdekken. Dat klopt. We staan in een grote kas. Het glazen dak is op alle foto’s te zien. Het vloeroppervlak is iets meer dan vier voetbalvelden groot. Aan de oostzijde staan bakken met kleine plantjes in allerlei kleuren groen. De westelijk helft is op het ogenblik niet in gebruik. Dat valt ook af te leiden aan de verlichting. Die brandt alleen aan de oostzijde. Het kunstlicht compenseert het gebrek aan zonlicht in de donkere dagen voor Kerst toen deze foto’s zijn genomen. In het noorden staan enkele fietsen. Zouden die gebruikt worden om door de grote kas te fietsen, of om naar huis te gaan?

Sinds mijn 18de toen ik twee dagen vies vakantiewerk deed bij een slecht betalende Aalsmeerse rozenkweker, ben ik niet meer in een kas geweest. Sindsdien zijn ze hoger geworden en kun je  van de weg naar binnen kijken. Nieuwsgierig hoe het er nu binnen is, probeer ik er in te komen. Dat is niet vanzelfsprekend. NLinbeeld legt heel Nederland systematisch fotografisch vast vanaf punten, die op een kilometergrid over Nederland liggen. Meestal ligt zo’n punt in een akker, wei, of bos. Daar kun je zo heen lopen. Soms ligt een punt op een golfbaan of een terrein vol olietanks. Daar lukte het me nooit om de portier te passeren.

Hoopvol klop ik op een zijdeur van de grote glazen hal. Na een tijdje doet een wat oudere man open, die me na een telefoontje met zijn baas binnen laat. De man blijkt Herman Sol te zijn, de voormalige eigenaar van deze kas. Vanaf 1980 kweekte hij samen met zijn broer mooie rozen. In 2016 sloeg de bruinrot toe, veroorzaakt door de ralstonia-bacterie. Die richt niet alleen een slagveld aan onder rozen, maar ook de aardappel en honderden andere plantensoorten moeten er aan geloven. “Zo’n uitbraak is net zo ernstig als mond-en-klauwzeer bij dieren; we waren verplicht alles te ruimen en te desinfecteren. Het was een enorme klap”, vertelt Herman bedrukt. “Maar we zijn helemaal opnieuw begonnen met biologische teelt.” Ze kozen voor een fraaie rode roos, de Lucky Red, die het op Valentijnsdag erg goed doet. “We waren de enigen in Nederland die deze roos op de markt bracht.” Geluk bracht Lucky de broers niet. Nog geen twee jaar later sloeg ralstonia weer toe.  Dat betekende de nekslag voor hun bedrijf Sol Roses. Dat past in een trend, Ik hoor tot mijn verbazing dat er nauwelijks meer rozen in Nederland worden gekweekt. Er zijn nog maar 60 bedrijven die rozen telen onder 200 hectare glas. Twintig jaar geleden was het oppervlakte glas nog vijf keer zo groot. De afname van het aantal bedrijven is door de schaalvergroting nog veel sterker geweest. Steeds meer bedrijven verhuizen naar Afrika waar grond en personeel goedkoper zijn en de milieuregels minder streng.

Herman is nu voorman bij het bedrijf, dat vetplantjes in zijn kas opkweekt. “Die hebben geen last van bruinrot”, zegt de rozenkweker opgewekt. Zijn kas met warmte-krachtkoppeling en kweekbedden op transportbanden bleek een zeer interessant object voor Amigo Plant, die wilde uitbreiden.

 

foto
Image
Als de duisternis valt gaan de lampen aan in het kassengebied
Als de duisternis valt gaan de lampen aan in het kassengebied
foto
Image
Vetplantjes op een rij
Vetplantjes op een rij
onderwerp