In 1680 stierf Paul Riquet, vlak voordat zijn kanaal door Zuid-Frankrijk klaar was. Dankszij de ‘Amerikaanse champignon’ kan de wandelaar weer zien hoe zijn meesterwerk met meer dan zestig sluizen en aquaducten er in zijn tijd bijlag.
Verschenen in Wandelmagazine 2023-04
Adembenemend is het uitzicht over de vlakte van Douai met zijn terrils, de afvalbergen van de steenkoolmijnen in het uiterste noordwesten van Frankrijk. Vanuit de verte ogen ze als piramides. Kom je dichterbij dan veranderen ze in zwarte kegels die dreigend als vulkanen boven het vlakke land uitsteken. Aan de voet liggen uitgestrekte mijnwerkersdorpen en restanten van mijninstallaties. We wandelden langs sporen van het mijnbouwverleden die sinds 2013 op de Werelderfgoedlijst prijken.
Zout was eeuwenlang het witte goud. Spekkie voor de koning die dit goedje zwaar belastte. Om zijn inkomsten te vergroten, liet de Louis Quinze in Arc-et-Senans een oogverblindend fabrieksterrein bouwen. Terecht een Werelderfgoed.
Verschenen in Wandelmagazine 2023-2
In het hete deel van de Franse Ardèche zijn langs het Sentier des Lauzes zeven landschapskunstwerken te vinden. De naam van het pad verwijst naar de leistenen die alle daken bedekken maar ook de kunstenaars inspireerden tot de verrijking van het verlaten en overgroeide boerenland.
Verschenen in Wandelmagazine 2021-04
Eind zeventiende eeuw vluchtten zo’n 200.000 Franse Hugenoten naar protestantse gebieden in het noorden. Een langeafstandspad volgt hun vluchtsporen van de Drôme via Geneve en Schaffhausen naar het Duitse Bad Karlshafen aan de Weser.
Meer foto's Verschenen in Wandelmagazine 2018-3
Twee lange-afstandwandelroutes door het land van de Hugenoten
Tussen de fraai ommuurde stad Carcassonne en Beziers liggen twee bijzondere droogmakerijen: La Marseillette en Montady. Niet onder zeeniveau zoals in Nederland maar bijna 100 meter er boven. Al in 1247, ruim tweehonderd jaar voor de oudste droogmakerij in Nederland, legden monniken het Meer van Montady droog. Hoe dat kan? Gewoon een gat prikken door een heuvel en dan loopt het water vanzelf weg. Met La Marseilette hadden de ontginners veel meer moeite.
GR 70, het populaire Stevensonpad, brengt weer leven in de brouwerij van de ontvolkte Cevennes. In de dorpen vindt je sporen van Hugenoten die twee eeuwen lang door het katholieke gezag werden vervolgd, maar nu weer vredig samenleven met de andere bewoners.
Veel van de platgebombardeerde steden werden na de oorlog plekken met winderige winkelstraten en hoge gebouwen, binnensteden waar na zessen geen mens meer te zien was. In Le Havre ging het anders.
Tekst: Bert Stok Foto’s: Marjolein van Dijk en Bert Stok
Verschenen in Op Lemen Voeten 2015-3
Zeventig jaar geleden landden de geallieerden op de stranden van Normandië en een klein jaar later stonden de Russen in Berlijn. OLV volgt vier nummers de weg van de Atlantikwall naar de Brandenburger Tor. In dit nummer de plek waar de Duitsers dachten dat de Geallieerden zouden landen, de stranden langs het Nauw van Calais. Ze bouwden er een schier onneembare vesting. Tot hun verassing kwamen de Geallieerden pas veel later en niet over zee maar van land. Je kunt er heerlijk wandelen over de kliffen en witte stranden langs Grande Randonée du Litoral.