Vanaf 1528 predikte Calvijn in Geneve voor veranderingen in het katholieke geloof. Zijn opvattingen sloegen in Frankrijk vooral aan in de zogenoemde Croissante protestante. Dit is een brede strook vanaf Geneve via Languedoc, Montauban, Bordeaux naar La Rochelle aan de Atlantische Kust. Aanvankelijk liet de Franse koning dit toe. Dat veranderde rigoureus in 1685, toen de Zonnekoning de relatieve vrijheid van de Franse protestanten oftewel Hugenoten, die met het Edict van Nantes was bezegeld, herriep. Alle tempels werden met de grond gelijkgemaakt en een Hugenoot had drie keuzes: bekeren tot het enige ware geloof, opsluiting of vluchten. Dit leidde tot een bloedige godsdientsoorlog die tot midden 18de eeuw voortduurde. Er kwam een fikse vluchtelingenstroom op gang naar landen waarin het protestantisme vaste voet aan de grond had gekregen. Bijna 200 000 Hugenoten verlieten Frankrijk, vooral naar Zwitserland, Duitsland, Groot-Britannië en Nederland. Een derde van de vluchtelingen kwam in de Republiek terecht. Eén daarvan was mijn voorvader David Farjon die zich in Amsterdam vestigde.
Om de geschiedenis van David beter te leren kennen, maakte ik twee meerdaagse wandeltochten:
- De zuidelijke helft van het Stevensonpad, Het gemarkeerde pad is 252 km lang en loopt van Le Puy-en-Velay naar Alès door de middelgebergten van de Haut-Loire en de Cevennes. Het pad volgt de voetreis van de Schotse schrijver Robert Louis Stevenson, bekend van het boek Dokter Jekyll en Mister Hyde. In het najaar van 1878 wandelde hij met een muilezel door het land van zijn Hugenootse voorvaderen.
- Het eerste stuk van Hugenotenpad (Sur les Pas des Hugenots) van Le Poët-Laval in de Drôme via Geneve en Schaffhausen naar het Duitse Bad Karlshafen aan de Weser (1600 km).
